Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD)
Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)
The creation of a dance performance addressing the loss of identity in society
Year (A.D.)
2024
Document Type
Thesis
First Advisor
นราพงษ์ จรัสศรี
Faculty/College
Faculty of Fine and Applied Arts (คณะศิลปกรรมศาสตร์)
Degree Name
ศิลปกรรมศาสตรดุษฎีบัณฑิต
Degree Level
ปริญญาเอก
Degree Discipline
ศิลปกรรมศาสตร์
DOI
10.58837/CHULA.THE.2024.1242
Abstract
วิทยานิพนธ์เรื่อง การสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ที่เกี่ยวกับการหลงลืมตัวตนของคนในสังคมเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและการวิจัยเชิงสร้างสรรค์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบ แนวคิด และกระบวนการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ที่สะท้อนภาวะการหลงลืมตัวตนของมนุษย์ในบริบทของสังคมร่วมสมัย โดยได้รับแรงบันดาลใจจากบทละครเรื่อง ด็อกเตอร์ ฟาวสตัส (Doctor Faustus) ของคริสโตเฟอร์ มาร์โลว์ (Christopher Marlowe) ซึ่งผู้วิจัยได้ทำการที่มีการศึกษาข้อมูลจากเครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัย ได้แก่ เอกสาร ตำรา หนังสือ บทละคร การสัมภาษณ์ การสังเกตการณ์ สื่อสารสนเทศ ประสบการณ์ส่วนตัวของผู้วิจัย และเกณฑ์การสร้างมาตรฐานการยกย่องบุคคลต้นแบบทางด้านนาฏยศิลป์ มาเป็นแนวทางในการวิเคราะห์สังเคราะห์ เพื่อสร้างสรรค์ผลงานทางด้านนาฏยศิลป์ ผลการวิจัยพบว่าได้ทั้งรูปแบบ และแนวคิดดังนี้ (1) รูปแบบการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ ผู้วิจัยสามารถจำแนกตามองค์ประกอบในการสร้างสรรค์ผลงานทางด้านนาฏยศิลป์ทั้ง 8 ประการ ได้แก่ 1) การออกบทการแสดง สร้างสรรค์ขึ้นจากกปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการหลงลืมตัวตันทั้ง 6 ประการ ได้แก่ 1) การขาดการสนับสนุนวัยเด็ก (Lack of Childhood Support) 2) ความกดดันจากสังคมและวัฒนธรรม (Social and Cultural Pressure) 3) การไม่สามารถธำรงภาพลักษณ์ในสังคม (Inability to Maintain Social Image) 4) การขาดความมั่นคงในตัวตน (Lack of Identity Stability) 5) การสูญเสียบทบาท หรือการเปลี่ยนแปลงในชีวิต (Loss of Role / Life Transition) 6) การเปรียบเทียบตนเองผ่านสื่อสังคมออนไลน์ (Social Media Comparison) และบทละครทั้ง 6 เรื่อง ได้แก่ ได้แก่ บทละครเรื่อง บ้านตุ๊กตา (A Doll's House) โดย เฮนริก อิบเซน (Henrik Ibsen) บทละครเรื่อง เดอะ พิลโล แมน (The Pillow man) โดย มาร์ติน แมคโดนาห์ (Martin McDonagh) บทละครเรื่อง ตุ๊กตาแก้ว (The Glass Menagerie) โดย เทนเนสซี่ วิลเลียมส์ (Tennessee Williams) บทละครเรื่อง คอยโกโดต์ (Waiting for Godot) โดย ซามูเอล เบคเก็ตต์ (Samuel Beckett) บทละครเรื่อง ไคลด์ส์ (Clyde’s) โดย ลินน์ นอตเทจ (Lynn Nottage) และบทละครเรื่อง ลา กาฌโอ ฟอลล์ (La Cage Aux Folles) โดย ฌอง ปัวเรต์ (Jean Poiret) โดยรูปแบบการแสดงแบบองก์เดียว (one act performance) ทั้งหมด 6 ฉาก (scene) ได้แก่ 1. ช่วงแห่งการเป็นทารกในครรภ์ 2. การเกิดและพัฒนาการเบื้องต้น 3. การเข้าสู่ระบบการศึกษา 4. การตรวจจับและไล่ล่าความแตกต่าง 5.การตั้งคำถามต่อตัวตน 6 พื้นที่ที่ไร้เวลา และสถานที่ 2) การออกแบบลีลาโดยใช้กระบวนการด้นสด (improvisation) และการเคลื่อนไหวในชีวิตประจำวัน (everyday movement) 3) การคัดเลือกนักแสดงที่มีทักษะด้านการแสดง และการเคลื่อนไหวร่างกายที่ดี 4) การออกแบบพื้นที่การแสดงโดยเลือกใช้โรงละครแบล็กบ็อกซ์ (black box theatre) 5) การใช้อุปกรณ์ประกอบการแสดง ได้แก่ ผ้าตาข่ายบาง เก้าอี้ และรถเข็นเด็ก เพื่อเป็นสัญลักษณ์ที่สื่อถึงสิ่งต่าง ๆ ในต่างละฉาก 6) การออกแบบดนตรีและเสียงที่ใช้ประกอบการแสดงมีการค้นคว้า ประพันธ์เสียงขึ้นใหม่ และเลือกใช้ความเงียบ 7) การออกแบบแสงจากระบบไฟในโรงละคร โดยออกแบบให้มีความหมายสอดคล้องต่อบทการแสดง และลีลานาฏยศิลป์ 8) การออกแบบเครื่องแต่งกายที่เลือกออกแบบให้นักแสดงสวมใส่เสื้อผ้าขอตนเอง ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ที่เกี่ยวกับการหลงลืมตัวตนของคนในสังคมสามารถนำปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการหลงลืมตัวตน และบทละครที่มีประเด็นเกี่ยวข้องกับการหลงลืมตัวตนมาสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ อีกทั้งยังสามารถกระตุ้นการรับรู้ทางอารมณ์ของผู้ชมและเปิดพื้นที่ในการตีความที่หลากหลาย งานวิจัยนี้จึงเสนอแนวทางใหม่ในการใช้บทละครเป็นฐานการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ร่วมสมัยเพื่อสะท้อนปรากฏการณ์ทางสังคมอย่างลึกซึ้ง (2) แนวคิดหลังการสร้างสรรค์ผลงาน 5 ประการ ได้แก่ 1) การคำนึงถึงปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการหลงลืมตัวตนของคนในสังคม 2) การคำนึงถึงความคิดสร้างสรรค์ด้านนาฏยศิลป์ และศิลปะการแสดง 3) การคำนึงถึงการออกแบบ และการเลือกใช้องค์ประกอบทางศิลปกรรม 4) การคำนึงถึงการสื่อสารระหว่างผู้แสดง และผู้ชม 5) การคำนึงถึงความคิดสร้างสรรค์ในการประยุกต์ใช้เนื้อหา และแนวคิดจากบทละคร ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ที่เกี่ยวกับการหลงลืมตัวตนของคนในสังคมสามารถบรรลุวัตถุประสงค์ทุกประการ
Other Abstract (Other language abstract of ETD)
This doctoral thesis, titled The Creation of a Dance Performance Addressing the Loss of Identity in Society, employs both qualitative and creative research methodologies. The study aims to explore the structure, concepts, and creative processes of a dance performance that reflects the phenomenon of identity loss in contemporary society. Drawing inspiration from Doctor Faustus by Christopher Marlowe, the researcher analyzed data from diverse sources, including academic literature, dramatic texts, interviews, observations, media, personal experience, and criteria for honoring exemplary figures in dance. The findings of the research revealed both structural and conceptual outcomes. In terms of structure, the dance performance was developed based on eight creative components: (1) scriptwriting, which was informed by six major factors contributing to identity loss—namely, lack of childhood support, social and cultural pressure, inability to maintain a social image, lack of identity stability, loss of role or life transition, and social media comparison. These themes were also inspired by six dramatic texts: A Doll’s House by Henrik Ibsen, The Pillowman by Martin McDonagh, The Glass Menagerie by Tennessee Williams, Waiting for Godot by Samuel Beckett, Clyde’s by Lynn Nottage, and La Cage aux Folles by Jean Poiret. The performance was structured as a one-act work comprising six scenes: 1. the prenatal stage 2. birth and early development 3. entering the education system 4. the detection and pursuit of difference 5. questioning the self and 6. a timeless, placeless space. (2) Choreography was designed using improvisation and everyday movement. (3) Casting prioritized performers with strong acting and physical expression skills. (4) The performance took place in a black box theatre, offering flexibility and intimacy. (5) Symbolic props—such as sheer fabric, chairs, and a baby stroller—were used to convey different meanings in each scene. (6) Music and sound design incorporated newly composed audio, curated research-based materials, and silence as a communicative element. (7) Lighting was designed to align with the narrative and movement dynamics. (8) Costumes consisted of the performers’ own clothing, promoting authenticity and individuality. The study demonstrates that the integration of identity-related factors and dramatic literature can result in a dance performance that not only reflects societal issues of identity loss but also provokes emotional responses and allows for multiple interpretations. Furthermore, five key conceptual insights emerged after the creation process: (1) consideration of factors contributing to identity loss, (2) emphasis on artistic creativity in dance and performance, (3) thoughtful selection and design of artistic elements, (4) awareness of performer–audience communication, and (5) innovative adaptation of dramatic content and concepts. These results confirm that the creation of this performance successfully achieved all intended research objectives.
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-No Derivative Works 4.0 International License.
Recommended Citation
กรโกวิท, สกุลยา, "การสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ที่เกี่ยวกับการหลงลืมตัวตนของคนในสังคม" (2024). Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD). 74209.
https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/74209