Abstract
การศึกษาโอสถวิถีไทย: การพึ่งพาตนเองเพี่อการพัฒนาที่ยั่งยืนมีความมุ่งหมายเพี่อแสดงให้เห็น แนวทางในการเปิดพื้นที่ให้โอสถวิถีไทยในสังคมไทยให้มีการสืบทอดและนำไปสู่การพี่งพาตนเองและการ พัฒนาที่ยั่งยืนแทนการพัฒนาไปสู่ความทันสมัยซึ่งนอกจากส่งผลต่อสภาพแวดล้อมและวิถีชีวิตแล้วยัง มีผลต่อกระบวนทัศน์การแพทยในปัจจุบันที่มีวิธีีการคิดแบบวิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์ ในขณะที่โอสถวิถี ไทยเน้นการรักษาด้วยการเชื่อมโยงมนุษย์ สังคม สิ่งแวดล้อม เข้าด้วยกันอย่างสมดุล ที่สำคัญการดูแล สุขภาพจะเป็นทั้งการดูแลวิถีชีวิตและวิธีคิดของมนุษย์ควบคู่กัน ทำให้คุณค่าของโอสถวิถีไทยมีหลายมิติ โดยเฉพาะคุณค่าบนรากฐานวัฒนธรรม และนำไปสู่คุณค่าในการหล่อเลี้ยงชีวิตให้เติบโต โดยที่ชุมชน สามารถตอบปัจจัยสีได้เอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพี่งตนเองได้ทั้งอาหารและยา นอกจากนี้ยังมีคุณค่า ของความเป็นเอกลักษณ์ไทย ภูมิปัญญาของชาติ เช่น ยาและอาหารพื้นบ้านเป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดกัน มาอย่างมีเหตุมีผลอยู่ในตัวเอง สิ่งเหล่านี้นับว่าเป็นองค์ความรู้ที่ส่งผ่านมาหลายชั่วอายุคน ดังนั้นการ สืบทอดองค์ความรู้ว่าด้วยโอสถวิถีไทยไว้เพี่อเป็นฐานความรู้ ฐานทรัพยากรให้คนรุ่นหลังได้ศึกษา และ ได้นำไปใช้เพี่อการพี่งตนเองตลอดจนการนำไปพัฒนาต่อไปจงเป็นเรึ่องสำคัญยิ่งโดยการสืบทอดโอสถวิถีไทยจะสำเร็จได้ด้วยการศึกษาและการสืบทอดผ่านวิถีชีวิต นอกจากนี้ยังเป็นการพัฒนาที่ยั่งยืนที่เหมาะสมกับสังคมและวัฒนธรรมของไทยที่สุด
Publisher
Faculty of Education, Chulalongkorn University
DOI
10.58837/CHULA.EDUCU.42.1.12
First Page
175
Last Page
189
Recommended Citation
วงศ์สุวรรณ, อาทิชา and สัจกุล, กรรณิการ์
(2014)
"โอสถวิถีไทย: การพึ่งพาตนเองเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน,"
Journal of Education Studies: Vol. 42:
Iss.
1, Article 12.
DOI: 10.58837/CHULA.EDUCU.42.1.12
Available at:
https://digital.car.chula.ac.th/educujournal/vol42/iss1/12
