Abstract
วัตถุประสงค์ของการวิจัยคือ การชี้ แสดงระยะช่วงเสียงที่เหมาะสมในการร้องเพลงของเด็กระดับประถมศึกษา และความแตกต่างของระยะช่วงเสียงของเด็กชายและเด็กหญิงใน ระดับประถมปีที่ ๕ และ ๖ การวิจัยใช้วิธีทดลองกับกลุ่มตัวอย่าง ซึ่งเป็นเด็กระดับประถมศึกษาปีที่ ๑-๖ ของ โรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (ฝ่าย ประถม) จํานวน ๑๔๔ คน เป็นชายและหญิง จำนวนเท่ากันคือ ๒๒ คน การคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างระดับชั้นละ ๒๔ คน เป็นชายและหญิงจำนวนเท่ากันคือ ๑๒ คน โดยใช้อายุและ ความสามารถในการร้องระดับเสียงต่าง ๆ ได้ด้วยเป็นเกณฑ์การคัดเลือก ในการทดลอง ใช้แบบบันทึกผลการทดลอง ๒ ชุด คือชุด แรกเป็นชุดที่ใช้บันทึกผลการทดลองเป็นรายบุคคลใช้ในขณะทดลอง ชุดที่สองเป็นแบบ บันทึกผลเป็นระดับชั้นโดยแบ่งเป็นชายและ หญิง ซึ่งนำไปใช้ในการสร้างตารางในการ วิเคราะห์ผลการทดลอง ผู้ทำการทดลองเป็นผู้ ช่วยวิจัยจำนวน ๔ คน โดยมีผู้วิจัยคอยให้คำปรึกษาขณะทดลอง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ฐานนิยมเป็นตัวชี้แสดงระยะช่วงเสียงที่เหมาะสมของกลุ่มตัวอย่าง ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าช่วงเสียงที่ เหมาะสมในการร้องเพลงของเด็กในระดับประ ถมศึกษาคือ ระยะช่วงเสียงระหว่าง G, หรือ A-A ระยะช่วงคู่ ๙ หรือ ๘ และระยะช่วง เสียงที่ร้องได้คือ G-C ระยะช่วงคู่ ๑๑ ผลการวิจัยแสดงให้เห็นด้วยว่าช่วงเสียงของเด็กหญิง และเด็กชายในระดับประถมปีที่ ๕ และ ๖ ไม่มีความแตกต่างกัน
Publisher
Faculty of Education, Chulalongkorn University
DOI
10.58837/CHULA.EDUCU.18.1.16
First Page
107
Last Page
117
Recommended Citation
สุทธจิตต์, ณรุทธ์
(1989)
"ระยะช่วงเสียงที่เหมาะสมของเด็กระดับประถมศึกษาปีที่ ๑-๖ ที่ใช้ในการร้องเพลง The Comfortable Singing Range of Thai Elementary Children (Grades 1-6),"
Journal of Education Studies: Vol. 18:
Iss.
1, Article 16.
DOI: 10.58837/CHULA.EDUCU.18.1.16
Available at:
https://digital.car.chula.ac.th/educujournal/vol18/iss1/16
