Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD)

ปัญหาพฤติกรรมและแบบการอบรมเลี้ยงดูของครอบครัวเด็กบกพร่องทางสติปัญญาอายุ 6-11 ปีที่มารับบริการแบบผู้ป่วยในของโรงพยาบาลราชานุกูล

Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)

Behavioral problems and child rearing aged 6-11 years in in-patient unit of Rajanukul Hospital

Year (A.D.)

2001

Document Type

Thesis

Faculty/College

Faculty of Medicine (คณะแพทยศาสตร์)

Degree Name

วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต

Degree Level

ปริญญาโท

Degree Discipline

สุขภาพจิต

DOI

10.58837/CHULA.THE.2001.666

Abstract

การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาพฤติกรรมและแบบการอบรมเลี้ยงดูเด็กบกพร่องทางสติปัญญาอายุ 6-11 ปีที่รับบริการแบบผู้ป่วยในของโรงพยาบาลราชานุกูล และ ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการกับปัญหาพฤติกรรม กลุ่มตัวอย่าง 120 ราย เป็นผู้ปกครองของเด็ก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสำรวจพฤติกรรมเด็ก (TYC) แบบสอบถามแบบการอบรมเลี้ยงดู และแบบการสัมภาษณ์แบบกึ่งมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยคำนวณค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์โดยการคำนวณค่าไคสแควร์ และค่าเพียร์สัน ผลการวิจัยในทัศนะของผู้ปกครองพบว่า เด็กหญิงมีพฤติกรรมอยู่ในระดับมีปัญหา (ร้อยละ 34.7) มากกว่าเด็กชาย (ร้อยละ28.2) โดยเด็กหญิงมีคะแนนปัญหาพฤติกรรมแบบเก็บกดสูงกว่าเด็กชายในด้านแยกตนเองจากสังคม (ร้อยละ28.6) และมีอาการเจ็บป่วยที่ไม่พบความผิดปกติทางกาย(ร้อยละ24.5) ขณะที่เด็กชายมีคะแนนปัญหาพฤติกรรมแบบแสดงออกสูงกว่าเด็กหญิงในพฤติกรรมเด็กกว่าวัย(ร้อยละ59.2) พบว่าปัญหาการพูดและการขาดสมาธิ สนใจสิ่งใดได้ไม่นานเป็นปัญหาที่ต้องการแก้ไขมากที่สุด การอบรมเลี้ยงดู ผู้ปกครองส่วนใหญ่เลือกใช้แบบการอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย(ร้อยละ60) พบว่าปัจจัยแบบการอบรมเลี้ยงดูมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมทั้งทางบวกและทางลบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยคะแนนการอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตยสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมเด็กกว่าวัยในเด็กชายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 คะแนนการอบรมเลี้ยงดูแบบปกป้องคุ้มครองสัมพันธ์ทางลบกับอาการวิตกกังวล และอาการเจ็บป่วยที่ไม่พบความผิดปกติทางกายในเด็กหญิงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 ขณะที่ปัจจัยอื่นไม่พบว่ามีความสัมพันธ์กับปัญหาพฤติกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

Other Abstract (Other language abstract of ETD)

The purpose of descriptive study was to find the behavioral problem, the child rearing practice and the relationship between related factors and behavioral problems of mentally retarded children aged 6-11 years in the in-patient unit of Rajanukul hospital. The sample consisted of 120 parents. The instruments used in this study were the standard Thai Youth Checklist (TYC), a child practice questionnaire and the semi-structured interview. Data were analyzed by descriptive statistics, chi-square test and pearson product correlation. In parents’ opinion, girls have behavioral problems score(34.7 %) than boys do(28.2%).They also have higher intermalizing scores in social problems (28.6%) and somatic complaints (24.5%) than boys whereas boys have higher externalizing scores in immature problems (59.2%)than girls. Speech and attention problems need to be solved. Democratic child rearing practice was found to be the most common, practiced by 60% of the parents. Types of child rearing practice were significantly related to behavior (p<.01). Democratic child rearing practice scores were negative related to immature problem scores in boys (p<.01) whereas overprotection were negative related to anxiety and somatic complaints problem scores in girls(p<.01).

Link to Full Text

Share

COinS