Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD)

ปัจจัยทางเศรษฐกิจที่กำหนดความสามารถในการเล่นกีฬา ของนักกีฬาแบดมินตันที่เล่นเพื่อแข่งขันในประเทศไทย

Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)

Economic determinants of the ability level of competitive badminton players in Thailand

Year (A.D.)

1989

Document Type

Thesis

First Advisor

สุกัญญา หุตะเศรณี

Faculty/College

Graduate School (บัณฑิตวิทยาลัย)

Degree Name

เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต

Degree Level

ปริญญาโท

Degree Discipline

เศรษฐศาสตร์

DOI

10.58837/CHULA.THE.1989.9

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะประยุกต์ทฤษฎีการจัดสรรเวลา (Theory of the Allocation of Time) ซึ่งเป็นทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ในระดับจุลภาค เพื่อมาอธิบายถึงพฤติกรรมในเชิงเศรษฐกิจที่เป็นตัวกำหนดความสามารถในการเล่นกีฬาของนักกีฬาแบดมินตันไทย ข้อมูลที่ใช้ในการศึกษาเป็นข้อมูลปฐมภูมิที่ได้จากการสำรวจโดยออกแบบสอบถามให้แก่นักกีฬาที่เข้าร่วมในการแข่งขันแบดมินตันชิงแชมเปี้ยนแห่งประเทศไทยระหว่างปี พ.ศ. 2532 จำนวน 111 คน โดยใช้วิธีการทางเศรษฐกิจที่เรียกว่าแบบจำลองโลจิตชนิดที่ตัวแปรตามมีมากกว่าสองกลุ่ม (Multinomial logit model) ซึ่งอาศัยวิธีการประมาณค่าแบบวิธีภาวะความน่าจะเป็นสูงสุด (Maximum Likelihood Estimates) เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์ดังนั้นขีดความสามารถในการเล่นกีฬาของนักกีฬาของนักกีฬาแบดมินตันไทยจึงถูกวัดด้วยความน่าจะเป็น (Probabilities) ที่นักกีฬาดังกล่าวสามารถกลายเป็นนักกีฬาที่ชาติได้ ทั้งทีมชาติในอดีตและทีมชาติในปัจจุบัน โดยเปรียบเทียบกับการไม่ได้เป็นนักกีฬาทีมชาติ ผลการวิจัยพบว่าตัวแปรอิสระเกือบทุกตัวอันได้แก่ การศึกษา เวลาในการประกอบกิจกรรมอื่นนอกเหนือจากการเล่นกีฬา เวลาในการพักผ่อน (เช่น การนอนหลับ) การทำงานในตลาดแรงงาน เพศ ค่าใช้จ่ายที่มีผู้สนับสนุนจ่ายแทน และรายได้ของครอบครัว เป็นปัจจัยสำคัญที่มีส่วนกำหนดระดับความสามารถในการเล่นกีฬาหรือความน่าจะเป็นนักกีฬาสามารถกลายเป็นนักกีฬาทีมชาติได้ ยกตัวอย่างเช่น ค่าใช้จ่ายที่มีผู้สนับสนุนจ่ายแทน และการเป็นเพศหญิง มีผลในทางบวกต่อการเข้าสู่การเป็นนักกีฬาทีมชาติในในปัจจุบัน ในขณะที่เวลาในการประกอบกิจกรรมอื่นนอกเหนือจากการเล่นกีฬาและการทำงานในตลาดแรงงานมีผลในทางลบ สำหรับปัจจัยที่กำหนดการเข้าสู่กลุ่มอดีตนักกีฬาทีมชาติได้แก่ภาระทางด้านการศึกษาและการทำงานในตลาดแรงงาน เป็นต้น จากผลการศึกษาพบว่าค่าใช้จ่ายที่ทางสโมสรกีฬาสนับสนุนช่วยเหลือนักกีฬา เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดประการหนึ่งที่มีส่วนกำหนดความสามารถในการเล่นกีฬาในทางบวก ดังนั้น แนวทางในการแก้ไขคือรัฐบาลควรให้การสนับสนุนด้านการเงินแก่สโมสรกีฬาอย่างเพียงพอ นอกจากนี้ยังพบว่าภาระทางด้านการศึกษาและการทำงานมีส่วนในการลดระดับความสามารในการเล่นกีฬาด้วย นักกีฬาจึงควรได้รับการผ่อนผันด้านเวลาในการเรียนและการทำงานจากสถานศึกษาและที่ทำงานมากขึ้นเพื่อจะได้มีเวลาเหลือให้กับการฝึกซ้อมอย่างเพียงพอ

Share

COinS