Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD)
ความคิดเห็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาในกรุงเทพมหานคร เกี่ยวกับภาษาที่ใช้ในการโฆษณา
Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)
Opinions of secondary school students in Bangkok metropolis concerning language used in advertisin
Year (A.D.)
1980
Document Type
Thesis
First Advisor
สุจริต เพียรชอบ
Faculty/College
Graduate School (บัณฑิตวิทยาลัย)
Degree Name
ครุศาสตรมหาบัณฑิต
Degree Level
ปริญญาโท
Degree Discipline
มัธยมศึกษา
DOI
10.58837/CHULA.THE.1980.203
Abstract
วัตถุประสงค์ของการวิจัย 1. เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักเรียนชายและนักเรียนหญิงระดับมัธยมศึกษาเกี่ยวกับภาษาที่ใช้ในการโฆษณา 2. เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักเรียนชายและหญิงเกี่ยวกับภาษาที่ใช้ในการโฆษณา 3. เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นและมัธยมศึกษาตอนปลายเกี่ยวกับภาษาที่ใช้ในการโฆษณา 4. เพื่อศึกษาเหตุผลของการเลือกภาษาโฆษณาแต่ละประโยควิธีดำเนินการวิจัย สร้างแบบสอบถาม 1 ชุด มีลักษณะเป็นแบบกำหนดคำตอบให้เลือกและแบบมาตรส่วนประเมินค่า จากนั้นนำไปแจกนักเรียนชายและนักเรียนหญิง จำนวน 620 คนจากโรงเรียนรัฐบาลและโรงเรียนราษฎร์ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 10 แห่ง แบบสอบถามที่นำมาวิจัยจำนวน 577 ฉบับคิดเป็นร้อยละ 93.06 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีหาค่าร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิต ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความเห็นระหว่างนักเรียนชาย และนักเรียนหญิง นักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นและตอนปลาย โดยทดสอบค่าซี แล้วนำเสนอในรูปตารางและความเรียง ผลการวิจัย 1. นักเรียนมีความเห็นว่ารายการโฆษณามีอิทธิพลต่อนักเรียนในด้านทำให้เกิดการเลียนแบบการใช้ภาษาโฆษณา 2. ความคิดเห็นของนักเรียนชายและนักเรียนหญิงเกี่ยวกับลักษณะภาษาที่ใช้ในการโฆษณาไม่แตกต่างกัน และมีความเห็นอีกว่าภาษาโฆษณามีลักษณะเหมาะที่จะใช้เป็นภาษาพูดมากกว่าภาษาเขียน ใช้คำพูดหรือข้อความที่เกินจริง ทำให้เกิดการเลียนแบบหรือใช้ตามอย่าง และมีการสร้างสำนวนที่ผิดจากแบบแผนเดิม อยู่ในระดับมาก 3. ความคิดเห็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นและตอนปลายแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ความคิดเห็นที่แตกต่างกันเด่นชัดได้แก่ใช้คำที่จำได้ง่าย เหมาะที่จะใช้เป็นภาษาพูดมากกว่าภาษาเขียน ใช้คำพูดหรือข้อความที่เกินจริง และทำให้เกิดการเลียนแบบหรือใช้ตามอย่าง 4. นักเรียนมีความเห็นว่า ถ้อยคำสำนวนที่ใช้ในภาษาโฆษณามีทั้งเหมาะสมและไม่เหมาะสม ภาษาโฆษณาที่เหมาะสมนั้น นักเรียนให้เหตุผลว่าเพราะใช้คำคล้องจองดีมากที่สุด รองลงมาคือ ใช้ถ้อยคำที่มีความหมายดี และใช้ถ้อยคำสำนวนที่ดึงดูดความสนใจ ส่วนที่ให้เหตุผลว่าภาษาโฆษณาไม่เหมาะสม เพราะใช้คำพูดหรือข้อความที่เกินจริงมากที่สุด รองลงมาคือ ใช้ภาษาที่ฟังแล้วไม่เข้าใจความหมาย ใช้คำกำกวม คลุมเครือ และใช้คำหรือสำนวนผิดหลักภาษาไทย
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-No Derivative Works 4.0 International License.
Recommended Citation
ตรัยเวช, สุรีย์ประภา, "ความคิดเห็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาในกรุงเทพมหานคร เกี่ยวกับภาษาที่ใช้ในการโฆษณา" (1980). Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD). 58039.
https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/58039