ความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์ระหว่างคำนามกับคำกริยาในประโยคภาษาไทย

Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)

Semantic relationships between nouns and verbs in Thai sentences

Author

ภาณุ สังขะวร, บัณฑิตวิทยาลัย

Year (A.D.)

1984

Document Type

Thesis

First Advisor

นววรรณ พันธุเมธา

Faculty/College

Graduate School (บัณฑิตวิทยาลัย)

Degree Name

อักษรศาสตรมหาบัณฑิต

Degree Level

ปริญญาโท

Degree Discipline

ภาษาไทย

DOI

10.58837/CHULA.THE.1984.611

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์จะศึกษาความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์ระหว่างคำนามกับ คำกริยาในประโยคภาษาไทยว่ามีความสัมพันธ์เป็นกี่แบบ และจะศึกษาบทบาทของคำเชื่อมที่มีต่อความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์ระหว่างคำนามกับคำกริยา ผลจากการวิจัยสรุปได้ว่า คำนามจะมีความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์กับคำกริยา เป็นแบบต่างๆ ได้ 16 แบบ คือ ผู้ทำ ผู้ทรงสภาพ ผู้ประสบ ผู้ถูก ผล ผู้รับประโยชน์ ผู้เสริม ผู้ร่วม เครื่องมือ สาเหตุ เวลา สถานที่ จุดหมาย แหล่งเดิม หน่วยวัด และลักษณะ ส่วนคำเชื่อมนั้น มีบทบาทต่อความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์ระหว่างคำนามกับคำกริยา คือช่วยแสดงความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์แบบต่างๆ 11 แบบ ในจำนวนนี้ 2 แบบจำ เป็นต้อง ใช้คำเชื่อมช่วยแสดงความสัมพันธ์เสมอ 8 แบบจำเป็นต้องใช้คำเชื่อมช่วยแสดงความสัมพันธ์ ในบางกรณี มีเพียงแบบ เดียว เท่านั้นที่ไม่จำ เป็นต้องใช้คำ เชื่อมช่วยแสดงความสัมพันธ์ แต่แม้ว่า คำเชื่อมจะไม่จำเป็นต้องใช้แสดงความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์ระหว่างคำนามกับคำกริยาในบางกรณี คำเชื่อมก็ยังมีความสำคัญ คือ ช่วยระบุความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์ให้แน่ชัด

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-No Derivative Works 4.0 International License.

Recommended Citation

สังขะวร, ภาณุ, "ความสัมพันธ์ทางอรรถศาสตร์ระหว่างคำนามกับคำกริยาในประโยคภาษาไทย" (1984). Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD). 53571.
https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/53571