บุตรบุญธรรมตามพระราชบัญญัติการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม พ.ศ.2522

Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)

Adoption Under Child Adoption Act 1979

Author

สุจินตนา ศรีประเสริฐ, บัณฑิตวิทยาลัย

Year (A.D.)

1984

Document Type

Thesis

First Advisor

วิมลศิริ ชำนาญเวช

Faculty/College

Graduate School (บัณฑิตวิทยาลัย)

Degree Name

นิติศาสตรมหาบัณฑิต

Degree Level

ปริญญาโท

Degree Discipline

นิติศาสตร์

DOI

10.58837/CHULA.THE.1984.338

Abstract

แต่เดิมการรับบุตรบุญธรรม มีวัตถุประสงค์เพื่อจะรับเด็กอื่นซึ่งมิใช่บุตรที่แท้จริงของตนมาเป็นบุตรด้วยความเมตตาสงสารและมักกระทำกันในหมู่เครือญาติ วิธีการรับบุตรบุญธรรมในสมัยนั้นยังไม่มีระบบระเบียบแบบแผน ต่อมาประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ได้บัญญัติเรื่องการรับบุตรบุญธรรมไว้โดยได้ระบุถึงคุณสมบัติต่าง ๆ และกำหนดให้การรับบุตรบุญธรรมต้องไปจดทะเบียนตามกฎหมายจึงจะมีผลสมบูรณ์ ในระยะหลังวัตถุประสงค์ในการรับบุตรบุญธรรมเริ่มจะเปลี่ยนแปลงไป มีการแสวงหาประโยชน์จากเด็กโดยการค้าเด็กในรูปของการรับเด็กเป็นบุตรบุธรรม มีการจัดหาเด็กเพื่อส่งออกไปเป็นบุตรบุญธรรมภายนอกประเทศ เป็นที่เสื่อมเสียชื่อเสียงของประเทศไทยเป็นอย่างมาก รัฐบาลได้มองเห็นความสำคัญของเด็กที่จะถูกรับเป็นบุตรบุธรรม และประสงค์จะคุ้มครองสวัสดิภาพเด็ก จึงได้ตราพระราชบัญญัติการรับเด็กเป็นบุตรบุบธรรม พ.ศ. 2522 ออกมาใช้บังคับเมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2522 แต่เมื่อพระราชบัญญัติฉบับนี้ออกมาใช้บังคับได้พบว่ามีข้อบกพร่องหลายประการ ผู้เขียนจึงได้พยายามศึกษาหาข้อมูลจากแหล่งต่าง ๆ ทั้งจากตำราและหนังสือที่เกี่ยวร้อง ทั้งจากแนวความคิดของบุคคลหลายฝ่าย เช่น นักกฎหมาย นักสังคมสงเคราะห์ ผู้มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงดูเด็กกำพร้า อนาถา ตลอดจนผู้ปฏิบัติงานเกี่ยวกับการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม และผู้ขอรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม นอกจากนี้ผู้เขียนยังได้ศึกษาหลักกฎหมายและวีธีดำเนินการในเรื่องการรับบุตรบุญธรรมของประเทศต่าง ๆ เพื่อหาแนวทางปรับปรุงแก้ไขพิจารณาข้อดี ข้อเสีย โดยการเปรียบเทียบกับของต่างประเทศ จากการศึกษาหาข้อมูลดังกล่าวพบว่า มีข้อบกพร่องหลายประการ เช่น ในกฎกระทรวง ฉบับที่ 2 ข้อ 4 ซึ่งออกตามความในพระราชบัญญัติการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม พ.ศ. 2522 ชาวต่างประเทศที่ประสงค์จะขอรับเด็กไทยเป็นบุตรบุญธรรมด้วยใจบริสุทธิ์ และด้วยความเมตตาสงสารเด็กอย่างแท้จริง แต่ก็ไม่สามารถรับเด็กไทยนั้นเป็นบุตรบุญธรรมได้ เพราะกฎหมายห้ามเนื่องจากมีบุตรมากกว่า 1 คน จึงทำให้เด็กต้องอยู่ในสภาพเป็นเด็กกำพร้าอนาถาในสถานสงเคราะห์ต่อไป นอกจากนี้ก็ยังมีปัญหาปลีกย่อยอีกหลายประการที่เป็นอุปสรรคและข้อขัดข้องในการปฎิบัติงาน จนกระทั้งมีผู้ที่ทำงานเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้บางท่านให้ข้อคิดว่า พระราชบัญญัติฉบับดีจริงหรือไม่ ซึ่งผู้เขียนได้สรุปข้อดี ข้อเสีย และข้อเสนอแนะแนวทางในการแก้ไขไว้หลายประการ เพื่อเป็นแนวทางในการปรับปรุงแก้ไขพระราชบัญญัติฉบับนี้ในโอกาสต่อไป

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-No Derivative Works 4.0 International License.

Recommended Citation

ศรีประเสริฐ, สุจินตนา, "บุตรบุญธรรมตามพระราชบัญญัติการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม พ.ศ.2522" (1984). Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD). 53346.
https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/53346

ISBN

9745630721