Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD)

ศักยภาพของการอยู่รอดและผลผลิตน้ำผึ้งของผึ้งพันธุ์ Apis mellifera ที่นำไปเลี้ยงในสวนยาง

Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)

Potential for survival and honey yield of Apis mellifera introduced into a rubber plantation

Year (A.D.)

1984

Document Type

Thesis

First Advisor

สิริวัฒน์ วงษ์ศิริ

Faculty/College

Graduate School (บัณฑิตวิทยาลัย)

Degree Name

วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต

Degree Level

ปริญญาโท

Degree Discipline

ชีววิทยา

DOI

10.58837/CHULA.THE.1984.437

Abstract

การศึกษาวิจัยได้นำผึ้งพันธุ์ (Apis mellifera Linn.) เข้าไปเลี้ยงในสวนยาง ซึ่งผึ้งสามารถเก็บน้ำหวานจากต่อมน้ำหวานภายนอกดอกจากต้นยาง น้ำหวานที่หลั่งออกมามีความเข้มข้นในช่วงเวลา ตั้งแต่เวลา 6.00-18.00 น. มีค่าเป็น 62.23 ±23.45 เปอร์เซ็นต์ ที่อุณหภูมิ 30.14±3.55 องศาเซลเซียส ความชื้นสัมพัทธ์ของอากาศ 59.50±16.26 เปอร์เซ็นต์ สัมประสิทธิของการแปรผันความเข้มข้นน้ำหวานในแต่ละชั่วโมงมีค่าเป็น 37.68 เปอร์เซ็นต์ ผึ้งเก็บน้ำหวานและเกสรจากยาง ได้ในช่วงเวลาตั้งแต่เดือนมกราคม-มีนาคม จากต่อมน้ำหวานบริเวณจุดรวมของก้านในประกอบ และในช่วงเดือนธันวาคม จากน้ำหวานที่หลั่งออกมาตามบริเวณใต้ใบ ผลผลิตน้ำผึ้งที่ได้จากการวิจัยในปี พ.ศ. 2526 จากรังผึ้งสองกลุ่มการทดลองที่มีน้ำหนักเฉลี่ยกลุ่มแรกรังละ 26.40±0.48 กก. และกลุ่มที่สองเฉลี่ยรังละ 18.80±2.10 กก. ความสามารถในการเก็บน้ำผึ้งสะสมเป็นจำนวน 13.22±2.70 และ 6.20±2.45 กก. ต่อรังตามลำดับ โดยมีระยะเวลาการเก็บสะสมน้ำหวานเป็นจำนวน 42 วัน น้ำผึ้งจากยางที่ผึ้งได้เก็บและผ่านขั้นตอนการบ่มโดยธรรมชาติที่สมบูรณ์แล้ว เป็นน้ำผึ้งสีเหลืองอ่อนใส รสหวานแหลมและมีกลิ่นหอมของน้ำผึ้งแท้บริสุทธิ์ โดยมีค่าความชื้นในน้ำผึ้ง 19.43±4.00 เปอร์เซนต์ ในช่วงเวลาอื่นๆ ผึ้งสามารถหาน้ำหวานจากพืชอาหารอื่นๆ ได้แก่ เงาะ (Nephelium lapaceum Linn.) (สองสายพันธุ์) และทุเรียน (Durio zibethinus Linn.) นอกจากนั้นยังสามารถหาเกสรได้จากดอกอินทรี (Peltophorum dasyrachis Kerz) กระถินนา (Xyris indica Linn.) และข้าวโพด (Zea mays Linn.) ซึ่งมีดอกในช่วงเดือนมกราคม และมีนาคม-เมษายน, มกราคม-กุมภาพันธ์, มีนาคม-พฤษภาคม, พฤศจิกายน-มกราคม และ พฤษภาคม-กันยายน ตามลำดับ การนำผึ้งเข้าไปเลี้ยงในช่วง 10 เดือนแรก ประสบปัญหาศัตรูของผึ้งเข้ารบกวนเป็นจำนวนมาก ต้องสูญเสียผึ้งไปเป็นจำนวน 7 รัง จาก 10 รัง ทดลองในปีแรกแต่ปีที่สองสามารถแก้ป้ญหาและไม่ประสบผลเสียหายใดๆ เลย ศัตรูที่สำคัญได้แก่ ต่อรัง (Vespa affinis indosinensis perez) ต่อรู (V.tropica Linn.) ต่อมดแดง (Vespa sp.) มดง่าม (Phidologiton diversus Jerdon) มดแดง (Oecophylla smaragdina Fabr.) ไร (Tropilaelaps clareae del. & B.) ไร (Varroa Jacobsoni Oude.) นกนางแอ่นตาล (Cypsiurus parvus Litchtenstein) นกนางแอ่นบ้าน (Apus affinis J.E. Gray) นกแซงแซ่วหางปลา (Dicrurus macrocercus Vieillot) นกแซงแซวสีเทา (D.leucophaeus Vieillot) นกจาบคาหัวสีส้ม (Merops leschenaultia Vieillot) นกจาบคาเล็ก (M.orientalis Latham) และนกจาบคาคอสีฟ้า (M.viridis Linn.)

Link to Full Text

Share

COinS