•  
  •  
 

The Thai Journal of Veterinary Medicine

Abstract

ศึกษาการเปลี่ยนแปลงของซีรั่มโปรตีนในสุนัขกลุ่มควบคุม 26 ตัว สุนัขที่มีพยาธิ หัวใจ 51 ตัว และสุนัขที่ติดเชื้อ เออร์ริเชีย เคนีส (Ehrlichia canis) 8 ตัว โดยวิธี Biuret และ Cellulose acetate electrophoresis สามารถแยกส่วนประกอบของซีรั่มโปรตีน ออกเป็น อัลบูมิน อัลฟ่า-1-กลอบูลิน อัลฟ่า-2-กลอบูลิน เบต้า-กลอบูลิน และ แกมม่า- กลอบูลิน ในสุนัขกลุ่มควบคุม เพศต่างกัน ไม่พบความแตกต่างของซีรั่มโปรตีน สุนัข อายุน้อยมีค่า อัลบูมิน อัลฟ่า-2-กลอบูลิน และอัตราส่วน อัลบูมิน:กลอบูลิน สูงกว่าสุนัขอายุมาก (p < 0.05) สุนัขที่มีพยาธิหัวใจปริมาณ อัลบูมิน อัลฟ่า-2- กลอบูลิน และอัตราส่วน อัลบูมิน:กลอบูลิน ต่ำกว่าสุนัขกลุ่มควบคุม แต่มีแกมม่า-กลอบูลิน สูงกว่าสุนัขกลุ่ม ควบคุม (p < 0.05) และพบว่า 40% ของสุนัขที่มีพยาธิหัวใจปริมาณ เบต้า-กลอบูลิน สูงกว่า สุนัขกลุ่มควบคุมมาก สุนัขที่ติดเชื้อ เออร์ริเชีย เคนีส ระดับของ อัลบูมิน และอัตราส่วน อัลบูมิน:กลอบูลิน ต่ำกว่าสุนัขกลุ่มควบคุม แต่มี อัลฟ่า-1-กลอบูลิน สูงกว่า (p < 0.05) และ มีเพียง 2 ตัวที่มีค่า แกมม่า-กลอบูลิน สูงกว่า สุนัขกลุ่มควบคุมมาก การศึกษาครั้งนี้ชี้ให้ เห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงส่วนประกอบของซีรั่มโปรตีนในสุนัขที่มีพยาธิหัวใจหรือมี เออร์ริเชีย เคนีส และไม่พบซีรั่มโปรตีนที่มีความจำเพาะต่อสภาพการมีปรสิตทั้งสองชนิด แต่ในสุนัขที่มี พยาธิหัวใจ มีแนวโน้มที่มีเบต้า-กลอบูลิน สูงกว่าปกติ

DOI

10.56808/2985-1130.1728

First Page

359

Last Page

372

Share

COinS