สัจนิยมมหัศจรรย์ในวรรณกรรมไทยกับวาทกรรมแห่งความเป็นอื่น

Authors

สุรเดช โชติอุดมพันธ์

Publication Date

2005-07-01

Abstract

ในวงการวรรณกรรมไทยนั้น รูปแบบการประพันธ์แนวสัจนิยมมหัศจรรย์ นับว่าได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก นักเขียนในวงการไม่ว่าจะเป็นกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ เรวัตร พันธุ์พิพัฒน์ ศิริวร แก้วกาญจน์ ประชาคม ลุนาชัย และอุเทน พรมแดง ต่างสร้างสรรค์งานเขียนที่มีกลิ่นอายของสัจนิยมมหัศจรรย์ ทำให้มีการกล่าวขวัญถึงวรรณกรรมแนวนี้อย่างต่อเนื่อง เป็นที่ทราบกันดีว่าสัจนิยมมหัศจรรย์เป็นรูปแบบ การประพันธ์ที่มีต้นกำเนิดจากต่างประเทศและมีชุดแนวคิดและอุดมการณ์รองรับ ชัดเจน ในแง่หนึ่งอาจจะกล่าวได้ว่าสัจนิยมมหัศจรรย์เป็นวาทกรรมที่มีกรอบและ ขอบเขต มีพัฒนาการที่ตอบโต้กับวาทกรรมสัจนิยม บทความนี้จึงมุ่งเน้นศึกษา การนำรูปแบบการประพันธ์ดังกล่าวมาใช้ในบริบทวรรณกรรมไทย เพื่อวิเคราะห์ ความเหมือนและความแตกต่างในเชิงวาทกรรมแห่งความเป็นอื่น โดยมุ่งศึกษา เปรียบเทียบวรรณกรรมไทย 3 เรื่อง คือ โลกที่กระจัดกระจาย ของศิริวร แก้วกาญจน์ "แม่มดแห่งหุบเขา" ของกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ และหมานครของ คอยนุช

DOI

10.58837/CHULA.JLETTERS.34.2.4

First Page

84

Last Page

106

Recommended Citation

โชติอุดมพันธ์, สุรเดช (2005) "สัจนิยมมหัศจรรย์ในวรรณกรรมไทยกับวาทกรรมแห่งความเป็นอื่น," Journal of Letters: Vol. 34: Iss. 2, Article 4.
DOI: 10.58837/CHULA.JLETTERS.34.2.4
Available at: https://digital.car.chula.ac.th/jletters/vol34/iss2/4