"ความหวัง" ในกวีนิพนธ์ของ ที. เอส. เอเลียต ("Hope" in T. S. Eliot's Poetry)

Authors

พจี ยุวชิต

Publication Date

2000-06-01

Abstract

ที.เอส.เอเลียต ได้ประพันธ์บทกวีส่วนใหญ่ในช่วงเวลาที่โลกประสบวิกฤตการณ์อัน ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างสำคัญด้านเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง นั่นคือสงครามโลก ครั้งที่ 1 และ 2 ด้วยเหตุนี้ ผลงานเหล่านี้จึงถูกครอบงำด้วยบรรยากาศแห่งความหวาดกลัว เนื่องจากโลกถูกคุกคามด้วยการล่มสลายของอารยธรรม ทำให้เกิดความท้อแท้สิ้นหวังและ ความหดหู่เศร้าหมอง สิ่งนี้ตรงกับความรู้สึกของคนทั่วไป ผลงานของเอเลียตจึงสามารถดึงดูด ความสนใจของผู้อ่านได้มาก อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนขอแย้งว่ากวีนิพนธ์ของเอเลียตมิได้เสนอ โลกที่ท้อแท้สิ้นหวังเสียทีเดียว แม้ผลงานเหล่านี้จะมิได้ให้ความเชื่อมั่นว่าสามารถขจัดความ หดหู่เศร้าหมองได้หมดสิ้น แต่ก็แสดงให้เห็นว่ามีทางไปถึงจุดดังกล่าวได้ แนวคิดนี้เห็นได้ตั้งแต่ ในผลงานสำคัญชิ้นแรก คือ The Waste Land และเห็นได้ชัดเจนมากในบทกวีขนาดยาวชิ้น สุดท้ายคือ The Four Quartets

DOI

10.58837/CHULA.JLETTERS.29.2.2

First Page

20

Last Page

34

Recommended Citation

ยุวชิต, พจี (2000) ""ความหวัง" ในกวีนิพนธ์ของ ที. เอส. เอเลียต ("Hope" in T. S. Eliot's Poetry)," Journal of Letters: Vol. 29: Iss. 2, Article 2.
DOI: 10.58837/CHULA.JLETTERS.29.2.2
Available at: https://digital.car.chula.ac.th/jletters/vol29/iss2/2