คําซ้ำอุจจารณวิลาส : อีกแง่หนึ่งของระบบเสียง และระบบความหมายในภาษาไทย

Authors

สุดาพร ลักษณียนาวิน

Publication Date

1982-01-01

Abstract

คำซ้ำชนิดที่เรียกว่าคำซ้ำเสริมสร้อย หรือคำซ้ำอุจจารณวิลาสนุน ผู้พูดภาษาไทยใช้กันเป็นปกติ ในภาษาสนทนาประจำวัน ผู้ที่ศึกษาคําซ้ำส่วนใหญ่ให้คำอธิบายว่า การซ้ำคำนั้นเพื่อให้เกิดความไพเราะ สละสลวยและสะดวกต่อการพูด ผู้เขียนบทความนี้มีความเห็นว่า การซ้ำคำประเภทอุจจารณวิลาสนี้ มิได้ เพียงให้เกิดความไพเราะสละสลวย แต่มีลักษณะที่มีกฎเกณฑ์ มีความหมายที่ควรศึกษา กล่าวคือ มีทั้งรูป แบบเฉพาะทางเสียงที่อาจกำหนดได้ และมีความหมายเฉพาะซึ่งผู้พูดภาษาไทยทุกคนเรียนรู้ และใช้ได้ผล อย่างคล่องแคล่ว

DOI

10.58837/CHULA.JLETTERS.14.1.2

First Page

11

Last Page

34

Recommended Citation

ลักษณียนาวิน, สุดาพร (1982) "คําซ้ำอุจจารณวิลาส : อีกแง่หนึ่งของระบบเสียง และระบบความหมายในภาษาไทย," Journal of Letters: Vol. 14: Iss. 1, Article 2.
DOI: 10.58837/CHULA.JLETTERS.14.1.2
Available at: https://digital.car.chula.ac.th/jletters/vol14/iss1/2