Post-orientalism on the Thai-Lao Border from 1954 to 2019(สภาวะหลังบูรพคดีศึกษานิยมในการตีความชายแดนไทยลาว จากปี ค.ศ.1954 - 2019)

Authors

Thanachate Wisaijorn

Publication Date

2020-01-01

Abstract

This article explores how various Orientalist perspectives and their eventual hybridisation haveshaped differentconceptualisationsofspacealong theThai-Lao border. Inthiscase, theoriginal Orientalist spatial conceptualisation of borders was passed on from French during the colonial days to local academia and state practitioners along the Mekong basins. It held that the western spatial conceptualisation was objective and superior to others. It privileged the assumption that space and people should be separated according to their own state. Also, such conceptualisation was used in nationalistic policy formulation on space management by the states. However, such spatial conceptualisation became hybridised when the Westphalian border was embraced by the local elites, especially in Bangkok. This has become known as second order Orientalism. Since the independenceofLaos in1954,academic discussionsontheThai-Lao border,especially inInternational Relations, have been divided into three phases, each with different Orientalist perspectives. Yet, all were accompanied by a sense of Western superiority. From 1954 to 1975, the Westphalian border was not strictly applied by the then Thai and Lao governments due to American intervention in the region. After 1975, the territorial integrity concept was strictly applied, accompanied by an increase innationalism. After1989,nationalism waned and tradealong the border was promoted.Thisarticle argues that while this awareness is post-Orientalist, it is difficult to distinguish the Oriental from the non-Oriental. Indeed, thehybrid spatialconceptualisationamong different politicalactors, local peoples, businessentrepreneurs, stateofficersand academiahas been more prevalent.(ในประเด็นชายแดนไทยลาว ลักษณะการอ่านพื้นที่แบบบูรพคดีนิยมยังปรากฏให้เห็นชัดในหมู่นักวิชาการ และผู้กำหนดนโยบายรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งลักษณะความเหนือกว่าของความรู้แบบตะวันตก การอ้างถึง ความเป็นกลางของความรู้นั้นการแยกพื้นที่และผู้คนออกจากกันและการจัดการพื้นที่เพื่อการป้อนนโยบายชาตินิยม ให้กับรัฐ การอ่านและเขียนพื้นที่ชายแดนแบบเวสต์ฟาเลียได้รับการยอมรับโดยชนชั้นนำท้องถิ่นและนำไปปฏิบัติ ผสมผสานกับวิถีปฏิบัติดั้งเดิม จนอาจกล่าวได้ว่ามีลักษณะเป็นการอ่านพื้นที่แบบบูรพคดีนิยมมือสอง ตั้งแต่ลาว ได้รับเอกราชในปีค.ศ. 1954 จนปัจจุบัน บทความฉบับนี้เรียกลักษณะผสมเช ่นนี้ว ่าภาวะหลังบูรพคดีนิยม เพราะไม่สามารถแยกแยะได้ว่าการอ่านพื้นที่แบบใดเป็นบูรพคดีนิยมและแบบใดไม่ใช่ การอ่านและการนำแนวคิด เชิงพื้นที่แบบเวสต์ฟาเลียไปปฏิบัติที่มีลักษณะผสมผสานกันกับบริบทในท้องถิ่น ซึ่งสามารถสังเกตได้จากนำ การเขียน การตีความ และการนำการตีความนั้นไปปฏิบัติโดยบรรดาตัวแสดงทางการเมืองต่างๆ ทั้งผู้คนในท้องถิ่น นักธุรกิจ เจ้าหน้าที่รัฐ หรือแม้กระทั่งนักวิชาการทางด้านประวัติศาสตร์มานุษยวิทยา ภูมิศาสตร์รัฐศาสตร์และ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ)

First Page

171

Last Page

203

Recommended Citation

Wisaijorn, Thanachate (2020) "Post-orientalism on the Thai-Lao Border from 1954 to 2019(สภาวะหลังบูรพคดีศึกษานิยมในการตีความชายแดนไทยลาว จากปี ค.ศ.1954 - 2019)," Journal of Social Sciences: Vol. 50: Iss. 2, Article 9.
Available at: https://digital.car.chula.ac.th/cujss/vol50/iss2/9