•  
  •  
 

Chulalongkorn University Dental Journal

Publication Date

1992-09-01

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาการเปลี่ยนแปลงของสภาวะปริทันต์ภายหลังการรักษาในระยะเริ่มแรก (hy-gienic phase) โดยเปรียบเทียบความแตกต่างของระดับความลึกของร่องลึกปริทันต์ (probing pocket depth) และระดับการยึดเกาะของเนื้อเยื่อปริทันต์กับผิวรากฟัน (clinical attachment level) ก่อนและหลังการรักษา วิเคราะห์ค่าความลึกของร่องลึกปริทันต์ที่ลดลง และการเพิ่มขึ้นของระดับการยึดเกาะของเนื้อเยื่อปริทันต์ในเชิงสถิติโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวน (ANOVA) ภายหลังการรักษาในระยะเริ่มแรก พบว่า 98% ของผู้ป่วย มีค่าเฉลี่ยของความลึกของร่องลึกปริทันต์ลดลง ในขณะที่ 80% ของผู้ป่วย แสดงค่าเฉลี่ยของระดับการยึดเกาะของเนื้อเยื่อปริทันต์เพิ่มขึ้น เมื่อวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงของความลึกของร่องลึกปริทันต์ และการเพิ่มขึ้นของระดับการยึดเกาะเป็นเฉพาะตําแหน่งจากร่องเหงือก 2323 ตําแหน่ง พบว่าในกลุ่มที่มีร่องลึกปริทันต์ในระดับ 3, 4, 5 และมากกว่าหรือเท่ากับ 6 มิลลิเมตร เมื่อทําการรักษาในระยะเริ่มแรกเสร็จสิ้นแล้วจะมีค่าความลึกของร่องปริทันต์ลดลง และมีระดับการยึดเกาะของเนื้อเยื่อปริทันต์เพิ่มขึ้น (attachment gain) ตามความรุนแรงของโรคอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ผลที่ได้แสดงว่า การประเมินผลการรักษาผู้ป่วยโรคปริทันต์อักเสบภายหลังการรักษาในระยะเริ่มแรก ด้วยความลึกของร่องเหงือกที่ลดลงเพียงอย่างเดียว ไม่เพียงพอที่วินิจฉัยได้ว่า ผู้ป่วยเหล่านั้นมีอาการดีขึ้น นอกจากนี้ ระดับความรุนแรงของรอยโรคในแต่ละตําแหน่งเมื่อรักษาแล้ว รอยโรคที่มีความ รุนแรงมากสามารถมองเห็นผลการรักษาได้ดีกว่ารอยโรคที่มีความรุนแรงน้อย

DOI

10.58837/CHULA.CUDJ.15.3.4

First Page

187

Last Page

192

Included in

Dentistry Commons

Share

COinS
 
 

To view the content in your browser, please download Adobe Reader or, alternately,
you may Download the file to your hard drive.

NOTE: The latest versions of Adobe Reader do not support viewing PDF files within Firefox on Mac OS and if you are using a modern (Intel) Mac, there is no official plugin for viewing PDF files within the browser window.