Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD)

คำลงท้ายในภาษาถิ่นขอนแก่น

Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)

Final particles in the Khon Kaen dialect

Year (A.D.)

1989

Document Type

Thesis

First Advisor

นววรรณ พันธุเมธา

Second Advisor

ดุษฎีพร ชำนิโรคศานต์

Faculty/College

Graduate School (บัณฑิตวิทยาลัย)

Degree Name

อักษรศาสตรมหาบัณฑิต

Degree Level

ปริญญาโท

Degree Discipline

ภาษาไทย

DOI

10.58837/CHULA.THE.1989.730

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ประการแรกเพื่อศึกษาลักษณะทางเสียงและโครงสร้างพยางค์ของคำลงท้ายในภาษาถิ่นขอนแก่น ประการที่ 2 เพื่อศึกษาการใช้คำลงท้ายในภาษาถิ่นขอนแก่น และประการที่ 3 เพื่อศึกษาคำลงท้ายที่ใช้ร่วมกันในประโยค ข้อมูลที่นำมาศึกษาเก็บรวบรวมจากภาษาพูดที่ใช้ในชีวิตประจำวัน การศึกษาลักษณะทางเสียงของคำลงท้ายในภาษาถิ่นขอนแก่นพบว่า ระดับเสียงสูงต่ำของคำลงท้ายในภาษาถิ่นขอนแก่นมี 7 เสียง คือ เสียงต่ำระดับ เสียงกลางระดับ เสียงสูงระดับเสียงต่ำ-ขึ้น เสียงต่ำ-ตก เสียงกลาง-ตก เสียงสูง-ระดับ-ตก ส่วนโครงสร้างพยางค์ของคำลงท้ายพบว่ามี 20 แบบ และ 7 แบบต่างจากโครงสร้างพยางค์ของค่าปรกติ การศึกษาการใช้คำลงท้ายในภาษาถิ่นขอนแก่นได้ศึกษาการใช้คำลงท้ายในประโยค 6 ชนิด คือประโยคแจ้งให้ทราบที่มีเนื้อความรับรอง ประโยคแจ้งให้ทราบที่มีเนื้อความปฏิเสธ ประโยคบอกให้ทำที่มีเนื้อความรับรอง ประโยคบอกให้ทำที่มีเนื้อความปฏิเสธ ประโยคถามให้ตอบที่มีเนื้อความรับรอง ประโยคถามให้ตอบที่มีเนื้อความปฏิเสธ ผลการศึกษาทำให้แบ่งคำลงท้ายได้ 2 กลุ่มใหญ่ คือคำลงท้ายที่แสดงเจตนาและคำลงท้ายที่แสดงสถานภาพ และในกลุ่มค่าลงท้ายที่แสดงเจตนาแบ่งย่อยได้อีก 12 กลุ่ม การศึกษาคำลงท้ายที่ใช้ร่วมกันในประโยค พบว่า คำลงท้ายที่ใช้ร่วมกันได้มีจำนวนจำกัด และมีตำแหน่งปรากฎร่วมกันที่แน่นอน การใช้ค่าลงท้ายร่วมกันในประโยค กำหนดโดยคำที่นำหน้าส่วนความหมายจะแสดงความหมายร่วมกัน

Share

COinS