Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD)

ขนาดพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับศึกษาระบบนิเวศป่าผลัดใบแบบต่างๆ ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง

Other Title (Parallel Title in Other Language of ETD)

Opimal sampling plot of deciduous forest ecosystems in Huai Kha Khang Wildlife Sanctuary

Year (A.D.)

1996

Document Type

Thesis

First Advisor

จิรากรณ์ คชเสนี

Faculty/College

Graduate School (บัณฑิตวิทยาลัย)

Degree Name

วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต

Degree Level

ปริญญาโท

Degree Discipline

สัตววิทยา

DOI

10.58837/CHULA.THE.1996.1588

Abstract

เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งซึ่งเป็นมรดกโลกทางธรรมชาติแห่งหนึ่งของ ประเทศไทยนั้น เป็นแหล่งที่สำคัญของระบบนิเวศป่าผลัดใบที่มีความหลากหลายทางชีวภาพสูง จึงควรศึกษาข้อมูลพื้นฐานทางนิเวศวิทยา เพื่อให้ได้ข้อมูลที่อาจจะเป็นประโยชน์ต่อการจัดการและอนุรักษ์อย่างเหมาะสม ปัญหาพื้นฐานที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งของการศึกษาทางนิเวศวิทยาของระบบ นิเวศคือ การไม่สามารถตัดสินใจเลือกขนาดพื้นที่ที่เหมาะสมซึ่งจะเป็นตัวแทนของระบบ นิเวศนั้น การศึกษาครั้งนี้เพื่อการตัดสินขนาดพื้นที่ตัวอย่างที่เหมาะสม ที่เป็นตัวแทนในการศึกษาระบบนิเวศป่าผลัดใบ แบบระบบนิเวศป่าเบญจพรรณและระบบนิเวศป่าเต็งรัง โดยใช้วิธีการ 2 วิธี วิธีแรกคือ ใช้ความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนชนิดของสิ่งมีชีวิตที่เป็นโครงสร้างของระบบ นิเวศกับขนาดพื้นที่ โดยนำมาสร้างกราฟ จำนวนชนิด-พื้นที่ (Species-area curve) ผลการศึกษาโดยวิธีการนี้พบว่า ขนาดพื้นที่ตัวอย่างที่เหมาะสมของระบบนิเวศป่าเบญจพรรณเท่ากับ 300.0 ตร.ม. และขนาดพื้นที่ตัวอย่างที่เหมาะสมของระบบนิเวศป่าเต็งรังเท่ากับ 64.7 ตร.ม. วิธีที่สองคือ การวิเคราะห์แบ่งกลุ่ม (Cluster analysis) ที่จัดกลุ่มโดยใช้ความเหมือนกันของชนิดและความถี่ของสิ่งมีชีวิตที่เป็นโครง สร้าง ผลของการศึกษาด้วยวิธีการนี้พบว่าขนาดพื้นที่เหมาะสมของระบบนิเวศป่า เบญจพรรณเท่ากับ 256.0 ตร.ม. และขนาดพื้นที่ตัวอย่างที่เหมาะสมของระบบนิเวศป่าเต็งรังเท่ากับ 32.0 ตร.ม. นอกจากนี้ยังมีการวิเคราะห์ลักษณะโครงสร้าง โดยการจำแนกตามรูปแบบการเจริญของ ระบบนิเวศป่าเบญจพรรณและระบบนิเวศป่าเต็งรัง ผลการศึกษาพบว่าลักษณะโครงสร้างแตกต่างกันไปตาม การรบกวนที่เกิดขึ้นกับระบบนิเวศนั้นๆ

Other Abstract (Other language abstract of ETD)

Hui Kha Khang Wildlife Sanctuary, a natural world heritage site in Thailand is an important area of deciduous forest ecosystems with high biodiversity. It should be studied for basid ecological information. These required information might be beneficial for proper management and conservation. One of the most significant basic problem in ecosystem study is inability to decide the appropriate sampling plot wihich represents the ecosystem under investigation. This study determines the optimal sampling plots for mixed deciduous and dry dipterocarp forest ecosystems by two methods. The first method uses a relationship between number of species which is the ecosystem structure and area to construct species-area, curve. Results by this method show that the optimal sampling plot are 300.0 sq.m. and 64.7 sq.m. for mixed deciduous forest and dry dipterocarp forest edosystems, respectively. The second method is cluster analysis, using species similarity and frequency of each species. Results by this method show that optimal sampling plot are 256.0 sq.m. and 32.0 sq.m. for mixed deciduous forest and dry dipterocarp forest ecosystems, respectively. There is an analysis on structural characteristic classified by growth form. The results shows that structural characteristic are different in accordanc with ecosystem disturbance.

Link to Full Text

Share

COinS