การวิเคราะห์หาปริมาณไวตามินซีในเนื้อเหงือกคนไข้โรคปริทันต์อักเสบ

Authors

นวลฉวี หงษ์ประสงค์
Clarke N.G.
McIntosh G.H.

Publication Date

1989-01-01

Abstract

เป็นที่ยอมรับกันมานานแล้วว่า ไวตามินซีมีความเกี่ยวข้องในการเกิดโรคปริทันต์ชนิดหนึ่ง แต่ความเกี่ยวข้อง นี้ยังไม่ทราบแน่นอนว่าเกิดจากคุณสมบัติข้อใดของไวตามินซี รวมทั้งไม่มีรายงานว่าเนื้อเหงือกมีไวตามินซีสะสมอยู่สูง เช่นเดียวกับอวัยวะอื่น ๆ ที่มีความต้องการไวตามินนี้สูง ดังนั้น การทดลองนี้จึงต้องการตรวจวิเคราะห์หาปริมาณ ไวตามินซีในเนื้อเหงือก ซึ่งได้จากการทำศัลยปริทันต์ 65 ครั้ง ในการรักษาโรคปริทันต์อักเสบในคนไข้ที่มีร่องลึก ปริทันต์ลึก 5-10 มม. จํานวน 37 ราย เก็บน้ําเหลืองเลือดได้ 27 ราย และบันทึกทางโภชนาการ 25 รายจากคน ไข้ที่ให้ความร่วมมือ พบว่า ปริมาณ ไวตามินซีในเนื้อเหงือกมี 10.32 ± 3.70 มล% ไม่แตกต่างกันระหว่างเพศ และ สูงกว่าไวตามินซีในน้ำเหลืองเลือดซึ่งเท่ากับ 1.36 ± 0.5 มล% ประมาณแปดเท่า ปริมาณไวตามินซีในเนื้อเหงือก ตําแหน่งฟันหน้าและฟันหลังไม่แตกต่างกัน แต่พบว่าปริมาณไวตามินซีในเนื้อเหงือกจากร่องลึกปริทันต์ที่ลึก มากกว่า 7 มม. ต่ำกว่าปริมาณไวตามินซีในเนื้อเหงือกจากร่องลึกปริทันต์ที่ตื้นกว่า 7 มม. อย่างมีนัยสำคัญ ทั้ง ๆ ที่ ระดับไวตามินซีในน้ำเหลืองเลือดปกติจากผลการทดลองนี้แสดงว่า เนื้อเหงือกเป็นอวัยวะที่ต้องการไวตามินซีสูง จึง สะสมไวตามินซีมาก และขณะที่เป็นโรคปริทันต์อักเสบ ความต้องการไวตามินซีสูงจึงทําให้ปริมาณไวตามินซีใน เนื้อเหงือกลดต่ำลง ความต้องการไวตามินซีนี้อาจจะเกี่ยวกับการสร้างเนื้อเยื่อคอลาเจน และการทำงานของเม็ดเลือดขาว

DOI

10.58837/CHULA.CUDJ.12.1-3.6

First Page

41

Last Page

47

Recommended Citation

หงษ์ประสงค์, นวลฉวี; N.G., Clarke; and G.H., McIntosh (1989) "การวิเคราะห์หาปริมาณไวตามินซีในเนื้อเหงือกคนไข้โรคปริทันต์อักเสบ," Chulalongkorn University Dental Journal: Vol. 12: Iss. 1, Article 6.
DOI: 10.58837/CHULA.CUDJ.12.1-3.6
Available at: https://digital.car.chula.ac.th/cudj/vol12/iss1/6